* Sen yoksun diye geceler boyu *
* Yıldızlardan binlerce sitem geliyor *

Düşüncelerimin hüzünlü limanlarına
Gözlerin vurur dalga dalga
Kim bilebilir korkularımı
Kim anlar yalnızlığımı
Üstüme üstüme gelir geceden kalan kabuslar
Uzaklığın bir yaşatır beni
Bir düşler şatosuna yığılır hayallerim

Yaşamak isterim yeniden
Çocukluğumdan kalan masalsı akşamları
Ellerin uzansın isterim
Ürperen sırtımın üşümelerine
Saklasın beni gözlerin
Temmuz harmanlarına, başak kokularına
Saklasın çiçek çiçek, yağmur damlalarının içine
Hatıralarını çocukluğumun bana getir/sen
Hiç gitmemiş gibi yitirilmemiş ömrümden
Bir akşam güneşinden, seyrettiğim kar’lardan
Bak nasıl üşüyorum, yoksunluksuz akşamlarımda

Ve sen düşüyorsun gecenin içinden avuçlarıma
Anlamlı bir gülümseme oturuyor dudaklarıma
Yine hayal hayal anlatıyorum hikayemi
Çarpıntılarım göğsümden gözlerime vuruyor
Buzullara dönüşmüş soğuklardan
Yalnızlığım büyür... dağlar denizler kadar
Büyür de
Benliğimde en duygusal nağmeler gezinir
Sonra denizin uykusuz gözlerine
Gökteki ışıklar düşer, yakamozlanır sular
Uzaklarda ötüşürken adını bilmediğim kuşlar

Ve yeniden hatıralarımın başka penceresine dalarım
Çaresiz inleyişler tüketse de beni
Şiirlerim çoğu yarım bekler ümitle
Bir şarkının eşliğinde dilim dolanır yine de
Çakılır gözlerim acıların en karanlık köşelerine
Ah bu şarkılar hangi maziye götürdüyse
Gözlerimde üşüyen hatıran, gözlerinde bir yalan
Gözlerim yıldız yıldız bakıyor
Gözlerim dev ayna

Sesleniyorum olmadığın akşamlara
Gene de gitme, korkuyorum bak
Gurbet türkülerinde en hazin rüzgarla
Her gün başka bir masala giriyor yalnızlığım
Kimi zaman Alis oluyor duygularım
Kimi zaman uzak iklimlerindeyim mevsimlerin

Artık akşam ; Haşim’den kalan bir zaman
Sağnak başlayacak belliydi
Bulutların gözlerinden
Ben hatıramın sayfalarına sarılmış bekliyorum
Bir şeyler geçiyordu beynimin kıvrımlarından
Çok eskilerden
Bunlar acılarım mı, kahkahalarım mı bilmiyordum
Akşamlara şarkılar söylüyordu dilim
Sabahlar yağmurun sesinde uyanıyordu
Sanma ki gözlerimdeki ıslaklığı bir yağmurun kalıntısı
Gözyaşlarımın selinde sürüklenirim geceye
Bebek kokulu ellerimde
Hala pas tutmuş parmaklıklar

Bu gün yine anılarla dertleştim
Kanadı kırık bir kuş gibi sendeledim
Sensiz hiçliğimi söylediler bana
Sana muhtaçlığımı söylediler
Bu gün anılar yine bana
Seni yaşattılar, seni özlettiler

Günay Koçak

17. 12. 2024