BEKLEMEKTE BİR ÖLÜMÜ KOLLARINDA SALLAMAKTADIRgünler kanatlanıp uçuyor, öyle kimsesizliğin, öyle yaralı beyinlerin, öyle ağrılı sarğı bezleri kanatlanır, ama sadece sarğı bezleri uçar, yara aynı yerde, bezelenir, belkide kümelenir, ara ara ellerim tutmaz, saramam saramam, ne el elde, ne kol kolda, bir yalnız serçe gözyaşında, öldüm öldüm derken, ağlaya zırlaya, yaşıyorum, nefes alıyorum, bu yaşamak mı, hiç dokunamadım, hiç yüreğimde büyütmedim, ağrıdan gayrısını, beklemekte bir ölümü kollarında sallamaktır, işte yaşam, işte ağrı, işte yürek, işte ölüm, yaşamakta bir ölümün kollarında serpilmesi… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |