Ben sana vurgunum ey can,
Ne kelimeler yetiyor bu sevdayı anlatmaya,
Ne de yüreğim susuyor adını anmadan.
Her nefesimde sen varsın,
Her hayalimde, her duamda,
Bir ateş gibi yanıyorsun içimde,
Ama bu yangın yakmıyor, yaşatıyor beni.

Sana sevdalı bu yürek,
Bir dal gibi kırılgan ama kökleri kadar güçlü.
Sensiz rüzgarlar savurur beni,
Ama sen yanımdayken…
Dünyanın en sağlam ağacı olurum gövdenin yanında.
Ne varsa hayat dediğimiz o büyük hikayede,
Hepsi seninle anlam buluyor sevgilim.

Sen benim içimdeki bahar rüzgarısın,
Kuru dallara çiçek açtıran.
Bir nehir gibi akıyorsun kalbime,
Durmadan, yorulmadan, sonsuza dek.
Her damlan bir umut,
Her dokunuşun bir mucize gibi.

Ey gözlerimin yıldızlı gecesi,
Bilir misin, her sabah adını yazarım gökyüzüne?
Güneş, senin ışığını kıskanır.
Gülüşün öyle güzel ki,
Kararmış dünyamı cennete çevirir.
Bir an olsun uzağında kalmak,
Bir ömür kadar uzun gelir bana.

Ben sana vurgunum ey can,
Bu yürek sana mecbur.
Sensiz zaman akmaz,
Sensiz hayat bir masalın yarım kalmış sayfası gibi.
Ama seninle…
Bir ömür bile yetmez bu sevdayı yaşamaya.

Adını her anışımda titrer içim,
Bir dua gibi çıkar dudaklarımdan.
Ne olur, hep kal bu yürekte,
Çünkü sen varsın diye atıyor bu kalp.
Ellerin ellerimdeyken,
Dünyayı unutuyorum,
Seninle birlikte sonsuz bir boşluğa düşmek isterim,
Çünkü o boşluk bile seninle dolu.

Ey aşkımın en derin sessizliği,
Bilir misin, sen gittiğinde susar tüm dünya,
Kuşlar ötmez, rüzgar esmez,
Ama sen gelince,
Tüm evren şarkılar söyler adını.
Bir çocuk gülüşü kadar saf,
Bir yemin kadar güçlü bir sevda bu.

Ben sana vurgunum ey can,
Ve bu vurgun, bir yara değil,
Bir huzur, bir teslimiyet.
Sana boyun eğmek değil bu,
Sana inanmaktır.
Seninle tamamlanmaktır.

Ey kalbimin ebedi sevdası,
Bu yürek yalnızca sana ait.
Her atışında senin adını taşır,
Her susuşunda sana fısıldar.
Ben sana vurgunum,
Ey can, ben sana mecbur
RAMAZAN ACAR