değer verme,
hatır sorma
hep bir sanat
ince ince ipler, koptu kopacak
belki zamanın zembereği
belki baharın, yazın sarı sıcağı
belki son baharın, güzün soğuk yüzü
eriyen vitaminler gibi
çürüyen kökler gibi
koparır teninden , telinden
gergef gerilir işleyemezsin
mor menekşeler dökülür tacından
ömür tablosunda solar imgelerin
yüzler birbiri ardına yüz çevirir
sanat dersin sanat
şövale çuhaları
sonbahar yaprakları
yüz çevire çevire
fırçalar da, kalem de
kafalar da
bir bir
ipler kopar
sarı sarı yapraklar
değer, hatır kanatlanır
ben tüm bunlara
sırtımı dönerim
açıklama ya da ifade
anlamsız bir boşluk,
boşluğun boşluğu
harflerinin kanat sesleri
göğü inletir, kuşlar uçar,
göç’e göçe
sırtımda boş hamallık
tabloda kalır
Sibel Karagöz

#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz