Sensizliğin koynuna düştüğüm her gece,
Adını fısıldarım yıldızlara sessizce.
Bir sen bilmezsin içimde kopan fırtınayı,
Bir sen duymazsın bu kırık dökük ağıtı.

Gözlerin gelir aklıma, uzaklarda bir mavi,
Bir deniz gibi engin, bir gökyüzü gibi safi.
Ne zaman baksam göklere, sen varsın sanırım,
Ama boşluk dolup taşar, yine yalnız kalırım.

Sana anlatamadığım onca cümle var içimde,
Saklanmış heceleri yutkunur kalırım her seferinde.
Sözler yetmez, kelimeler yetersiz kalır,
Bir tek sen dokunabilirdin bu yaraya, o da yarım kalır.

Belki sen de bilirsin bu yalnızlık ne demek,
Ama suskunluğun içinde kaybolur tüm gerçek.
Gözlerimde sana saklı binlerce düş,
Bir avuntu olur bana, bir umutla süslenmiş.

Her gece seninle dolup taşar düşlerim,
Sana seslenirim ama rüzgar alır sesimi, gizlerim.
Ulaşamayan bir çığlık olur bu içimdeki sessizliğim,
Bir senin duyabileceğin o derin yankıyım, sezdirmem.

Sana yazılmış bu şiir, belki asla ulaşmaz,
Ama her dizede biraz daha sana yaklaşır yavaş yavaş.
Bil ki, sen var oldukça bu kalp seni saklar,
Sensiz bile olsa, sana dair her anıyı anılarla sarar.
RAMAZAN ACAR