Lâl-ı Vaveyla
Kırık bir mutluluktur aynanın sırında duran
Hüzne bulanır, tabii ve güzel anılar Onca yasılmağa galip gelmişsede zaman Sevmek lâl-ı vaveyladır yine o an. Giderken, kalırken ve bakarken yürekler Sevmek anlaşılamamaktır. Belki ayrılırken titrer dudaklar Râci olmaktan da geri kalmaktır mekan. İyiyken ve onu düşünürken Dam saçakları buzları hedefsiz mızrak Gittikçe büyürken soğukluğun sivriliğinde Kan değil canım kaybıdır ayrı olmak. İyi düşün Hangi kalp bu kadar soğutulur Gidenle kaybolur iyiler! Çünkü iyiler aynalarda sorar gözlerine; "İyimisin?" |