GÜZDÜM DÖKÜLDÜM YAPRAK YAPRAKbıraktım artık, düşlerin koynuna kedi gibi kıvrılmayı, bıraktım artık özlemeyi, bıraktım artık, yarınların hayal perdesinde beklemeyi, ben, çoktandır aynada ki yansımama küstüm, bundan sonrası, kim de ne kadarım da kaldı , bundan sonra “ özledim seniler“ harflerin ayaklarından tutupta, bağıra, çağıra, eşiğimde yürüsün isterim, gerisi boş bir defter çevir çevir boşluğun boşluğu ... umudun defterini yaktım, tüm acıların ateşinde, alazları ellerimde, ayazı bedenim de, üşürüm, güz oturmuş bedenime, yapraklarım dökülüyor, durmadan,duraksamadan, üşürüm, ne palto, ne kaban, ısıtmaz artık beni, güzdüm, döküldüm yaprak yaprak. Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |