Ben bir öğretmenim;
Köydeyim,
Şehirdeyim,
Bilginin denklemindeyim.


Ben bir öğretmenim;
Zil çaldı, koşun yavrularım.
Oturun.
Oturun sıralara,
Sonra sarılın kollarıma.
Hepinizi, hepinizi uçurayım,
Sevginin doruklarına.


Ben bir öğretmenim;
Ayşelerim, Fatmalarım,
Mehmetlerim,
Hepsi gelecek ümitlerim.
Ben sizler için varım,
Bütün sevgi notalarını,
Sizler için çalarım.


Ben bir öğretmenim;
Kara tahtaya uzandıkça ellerim,
Umudu yazar, kaygıları silerim.
Sanatım emsalsiz,
Kutsal cevher işlerim.


Ben bir öğretmenim;
Pilotlara kanadım gökyüzünde,
İlham perisi çağıran kalemim şairlere,
Pusulayım kaptan güvertesinde,
Projeyim mühendis cetvelinde.
Haksızlığın savaşçısıyım;
Düşünce ufuklarını sergilerim,
Avukat cüppesinde.


Ben bir öğretmenim;
Karanlığı neşter gibi keserim,
Beyaz gömlekli doktoruma
Hipokrat yeminiyim.
Samur fırçalarla serpilir,
Sevgi çiçeklerim.
Ressamdır, yazardır, esnaftır...
Sanatkârdır, politikacıdır...
Bir ulustur benim öğrencilerim.


Ben bir öğretmenim;
Hep bilgiler verirken,
Bıkmak, usanmak, bezmek
Nedir bilmem.
Bir mum misali erirken,
Karanlığa ödün vermem.


Ben bir öğretmenim;
Düşüncenin merkeziyim.
Bitmedim, erimedim,
Bitmedim, tükenmeyeceğim,
Bütün evrene sevgi üreteceğim.


Ben bir öğretmenim;
Sel olur yurdum için çağlarım,
Fırat olur çok Harranlar sularım.
Memleket türküsüdür her sözüm,
Uzun hava, kırık hava, bozlakım,
Bir yiğitlik türküsüdür yaşamım.


Ben bir öğretmenim;
Işığım karanlıklara,
Dağ dağ yüreğim Anadolu’da
Yükseğim: Erciyes’im, Ağrı’yım.
Şehit kanıyım kurumam:
Fırat’ım, Aras’ım, Sakarya’yım,
Irmak ırmak bir destanım...

Durmuş Ali ÖZBEK
1992 Öğretmenler Günü Konya İl Birinciliği Ödülü