CANIM ÜŞÜDÜ
Coşmuş çaylar gibi taşıp coşmadan
Tene ayaz düştü, canım üşüdü Köşelerden bakıp sana koşmadan Tene ayaz düştü, canım üşüdü Baharı görmeden yaprağım soldu Bir koza örmeden liflerim n’oldu Sineme ektiğim aşkımı yoldu Tene ayaz düştü, canım üşüdü Ayrılık acısı düştü serime Kavuşmak ne mümkün nazlı yârime Merhem kâr eylemez yarelerime Tene ayaz düştü, canım üşüdü Ateşin savrulur yanık derimden Yaralar açıldı her bir yerimden Ötemden haber yok, çilem berimden Tene ayaz düştü, canım üşüdü Özbekoğlu dondum, yanarken harda Elimden tutan yok, kalmışım darda Oynarlar benimle atılan zarda Tene ayaz düştü, canım üşüdü 25.03.2022 Durmuş Ali ÖZBEK |
Tene ayaz düştü, canım üşüdü
Köşelerden bakıp sana koşmadan
Tene ayaz düştü, canım üşüdü
Baharı görmeden yaprağım soldu
Bir koza örmeden liflerim n’oldu
Sineme ektiğim aşkımı yoldu
Tene ayaz düştü, canım üşüdü
Kalemin daim, gönül dünyan kaim olsun. Coşan ilhamın susmasın.