Sen, dağda açan kır çiçeği;
Her yanına geldiğimde güzel kokularla karşıladın beni.
Ben konuştum, sen dinledin.
Tatlı tatlı bakıp, gülümsedin.
Duruşun umudum oldu,
Rengin ilhamım.
Teşekkür ederim.

Sen bahçemdeki dut ağacı;
Kanat oldun gölgenle, güneş vururken.
Serinlik oldun, serinlik verdin.
Yemişinle şifa, varlığınla huzur oldun.
Yeşil yeşil baktın yapraklarınla.
Salıncaklar kurduk dallarınla.
Sabileri sevindirdin.
Teşekkür ederim.

Ah! Annem, canım annem!
Beni doğurdun, beni büyüttün.
Yemedin yedirdin, giymedin giydirdin.
Uykunu böldün, uykusuz kaldın.
Sevgini, ilgini hep bana verdin
Sevincim sevincin oldu, derdim derdin.
Teşekkür ederim.

Babam!
Evimizin direği, mangal yürekli adam.
Gece gündüz bizim için çalıştın.
Bizim için didindin.
Üşüdün belli etmedin,
Aç kaldın hissettirmedin,
Gün oldu çaresiz kaldın, üzüldün
Gün oldu için için ağladın,
Sezdirmedin...
Yanımızda bir dağ gibi durdun.
Teşekkür ederim.

Sen papatya gülüşlü sevdiğim;
Aşkına Kurban olduğum yar!
Sebebi oldun sevinçlerimin.
Sebebi oldun şiirlerimin.
Kalbime bağlanmış kördüğümüm.
Gönlümün rızkı bildiğim.
Ellerimi tutuşuna, gözlerime bakışına,
Hep yanımda kalışına,
Çocuklarımın annesi oluşuna,
Teşekkür ederim.

Ve siz çayını içtiğim dostlar;
Yoluna, sofrasına denk geldiğim,
Gönülden muhabbet ettiğim.
Eyvallahla geldiğim, eyvallahla gittiğim,
O pirüpak sevginize,
O candan ilginize
Teşekkür ederim.

Abdurrahman Tümer