DEM'LEYİNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın DED.2020/139.sayı
...
Demleyin ruhumu, can ateşinde, Ki,süzülsün tenimden yakıcı cürmüm. Başı kınalanmış kurbanlar gibi; Bir hayra sayılsın sanki ölümüm... Yıkıldı birer birer koca tuğlalar, Altından sıyrıldım tonluk duvarın, Akıl kıvrımlarıma lavdan damlalar; Düştükçe eridim -avcunda ân’ın-..! Bir urgan ki, kalın ve nurdan; Sarkmış tepemden uzanamadım. Ben ki, rüyalarımda yandığım hârdan, Uyanıp aydıkça kurtulamadım.. - Delilik sandığın akla sığınak- Sessizlikler sonsuz haykırış. Haykırdım gece; Sessiz ve ağlak; Gözümde bahar, Ruhum kara kış... 25eylül12 istanbul Dengi Naz İstanbul 25.9.2012 12:35:00 |
Mustafa Kemal'e benzettim bu şiiri.
"Peceteyle ağzının kenarını silse
An ;
tablo olur tuale aşkın manzarası serer
İki kolunu yana açsa ,
Koca bir orkestra kainatın en kıymetli nagmelerini ayaklar altına dökerdi ."
Çok sevdiğim melodi eşliğinde , yine güzel bir şiir Denginaz .