DÜŞ GİBİ
Bir acayip düşte gördüm kendimi
Mutluluğa hasret gitti yanıyor Ölmeden nereye gömdüm kendimi Bilmem ki bunlar beni ne sanıyor Ne ölüyüm ne diriyim yaşarım Kendime evliya sana kaşarım Yaşamak bu mu nereye koşarım Gönül gülen yüze nasıl kanıyor Sığamadım şu dünyaya dar gelir Ben bilmezken eller beni ne bilir Yorgun gönül ölür ölür dirilir Her bir günden yara alıp kanıyor Yol yitirdi umutlar dara düştü Hastalandım yarama yara düştü Kârlarım bile hep zarara düştü Doyanlar ne arıyor ne tanıyor U.Ü. |
sanki dallardan çeyrek altınlar
sarkıyor gibi...
sanırım züğürdün tesellisi oldu teşbihim.
yürekten kutluyor, saygılar sunuyorum...