EMEKLERİM ZAY’OLDU
Dost dediklerim, yolda bıraktı,
Vah emeklerim, zay’oldu benim. Sevdiğim bile, candan ıraktı, Vah emeklerim, zay’oldu benim.. Çok arklar açtım, su bulamadım, Gonca güllümü bak sulamadım, Misk-i amberi hiç koklamadım, Vah emeklerim, zay’oldu benim. Felek elinde, oyuncak oldum, Taze baharda, sararıp soldum, Boşa yaşadım, gam ile doldum, Vah emeklerim, zay’oldu benim. Bir yaram var ki, çok da derinde, Kanım süzülür, şimdi terimde, Kesildi nefes, hem de serinde, Vah emeklerim, zay’oldu benim. Özbekoğlu söz, herkese geçmez, Kendini bilen, haramı seçmez, Biri var mı hiç, dünyadan göçmez, Vah emeklerim, zay’oldu benim. 20.11.2024 Konya Durmuş Ali ÖZBEK Kültür Bakanlığı Halk Şairi |