Bedenim
Bir yorgunluk var gözlerimde uzaklara baka baka
Hafif bir esinti ile ürperiyor nefesim toprağa karışıp çiçek ister Bir yorgunluk var omuzlarımda kambura yatıyor artık beden toprak olup cicek ister. Bir yorgunluk var saçımda sakalından Benden önce rüzgara karışıyor saçım sakalım Benden önce toprak oluyor yavaş yavaş bedenim Bir yorgunluk var zihnimde hep bir özlem ileriye doğru her geçen gün başka bir özlem gibi birikiyor zihnimde basamakları geçerken birer birer yaşım hasret ile bekliyor bedenim kara toprağın o soğuk nemli ve şefkatli kolları arasında son yaşımı |