Feryat
Feryat
Gecenin koynunda yankılanır sesim, Yıldızlar şahit, dert ortağım ay. Çığlıklar içimde bir kervan misali, Her adımda bir yara, her durakta fay. Feryadım yüksektir, duyar mı bir kalp? Yürekler taş olmuş, sevgi suskun. Zaman akıp gider, derman vermez, Sessizlik içinde yankılanır ruhum. Gökyüzüne savrulur hüzünlü ahlar, Rüzgar taşır sözlerimi bilinmez ufka. Yakarışım çaresiz, elimden kayar, Hayat bir girdap, dönüp durur sonsuz halka. Ah feryat, en sadık dostum, Beni duyan tek ses, yalnızlık kuytum. Bir gün gelir de diner mi bu hüzün? Yoksa ben, feryadımla yiter miyim? |