ŞEMSİYELİ KADIN
"Bir Bursa Şehrengizi"
Gün akşama gebe Dilimde bir kaç hatırlı hece Adını ezberlettim dün gece kaldırımlara hece hece Hani hatırlarsan çok sevmiştin Şemsiyeli kadını Yine koymuşlar olduğu yere kaldıranlar onu Seni sordu, hani Eftelyan nerede dedi Sustum Eftelyam Başım önde ağlayarak uzaklaştım oradan Tophane yokuşuna koyuldum ufaktan Kestane kebap yok artık olduğu yerde Aradım ihtiyarı, tezgahı da yoktu kendisi de Malum mevsim yaza döndü Hazansa hep benim içimde Geçerken kutsal mekanların arasından Onlar da sordu seni Eftelyam Yine sustum yüreğimde koparken fırtınalar Sustum, yüreğimde koparken fırtınalar Saat kulesinin yanına varınca Yine duydum işte yüreğinin sesini kendimce Hani diyorsun ya Eftelyam var git yoluna Gittiğim tüm yollar hep çıkarken sana Senden öte yolum izim olmuyor işte Bir limonota içimi kadar oyalandım Ardından Tophane’den aşağı yola koyuldum Kozahan’a selam verdim uzaktan Görseydi beni, o da sorardı seni inan Heykel’e yöneldim görmesin diye havuzun yanı başından Sönmez kitapçılar çarşısına uğramadan edemedim Kitap seçtiğimiz raflara baktım hep bir bir Gözlerinin izini aradım Eftelyam her rafta bir Unutmadın değil mi o tarihi köprüyü Irgandı’da görmemiş Şehri Osman’dan bu yana böyle aşkı sevgiyi Irgandı şimdi ağlamaklı, kaldırımları hep ıslak, gittiğin o günden beri Ah Eftelyam neden gittin sanki? Kayhan Çarşısına ugradım istasyona inerken Acıkmıştı karnım haliyle dolaşırken Pideli köfte kokuları sarmış olsa da dört bir yanı Sensiz yiyemezdim Eftelyam Lakin olmazdı da sensiz ne tadı ne de tuzu zaten Sensiz bir günün hikayesiydi bu yazılan Sensizliğe isyandı bu duruş, bu kıyam Hani umut yok diyorsun ya Eftelyam Üzülme Mevlam yazmışsa elbet yaşanılır yazılan Seni unutamadım Eftelyam Ömrüm geçip gitse de yine unutmam inan Hem bir unutmayanın ben değilim ki Unutmamış da seni bak şehri Bursam Aşk’la… Ahmet ŞAHİN 02.06.2016 |