Edep ile başladık söze dahi ilk önce
Kırmadık gönülleri bina ettik halince

Destur deyip de girdik kutlu handan içeri
Handa bir han daha var han içinde içeri

Vakitsiz esen rüzgar döktü başak taneyi
Savurdu yere göğe buğday tanesi gibi

Aşka yolum düşürdüm sonrasında şaşırdım
Düştüm derya denize bak onu da taşırdım

Yâr nuruna mest olup pervanesi de oldum
Anda düştüm içine yanıp yanıp kül oldum

Yârin ardına düştüm peşinden yetişmeye
Sırrına erecektim gün dönmese geceye

Erdiğimde geceye omuz verdim heceye
Hece bana düşmandır hep yâre yazdım di

O yâr ki gölgesi de nimettir sevdiğine
Bayram yeri kurulur o yârin geldiğine

Ah bu aşk dedikleri çoğu hüzün hissesi
Vuslata ermeyenin kesilir yâr nefesi

Her kim demiş ise de aşk beladır ve ardır
Ona yolu düşmeyen bilin ki zarardadır

Ah bu kaçışlarınla nereyedir bu varış
Vuslat ise menzilin ne güzeldir bu yarış

Aşk bu aşk dedikleri kor ateşte bir nardır
Onu bilenler bilir bilmeyen ziyandadır

Söyleyin nazlı yâre sebebim aşikârdır
Bu sevdalık ömrüme gâhı zâr, gâhı kârdır

Aşk’la...

Ahmet ŞAHİN