Ilık Bir Rüzgâr Esti
Ilık Bir Rüzgâr Esti
Ilık bir rüzgâr esti, Gönlümün yamacına. Nefeslerimi kesti, Ermeden amacına. Bir soldu bir göründü, Aşka dair düşlerim. Sessizliğe büründü, Zoraki gülüşlerim. Hedefine varmıştı, Nereden geldi ise. Beni çoktan vurmuştu, İzimi buldu ise. Aklım kalmasın diye, Aşkı attım ateşe, Neşe bulmasın diye, Yüzüm döndüm güneşe. Resmini solgun gördüm, Zamanın gölgesinde. Kahve saçını ördüm, O masal ülkesinde. Gece ağır yük oldu, En son ışık sönünce. Umutlarım yok oldu, Ellerim boş dönünce. Mustafa Hoşoğlu |