...DÜŞMÜŞÜM...
Güldüğümü zannettim, bunca zamandır
Meğerse, gülünecek hale düşmüşüm Umutsuz, hayalsiz, bu nasıl yaşamdır Kurumuş yaprağı, çürük dala düşmüşüm... Izdırabı, kendime çare sanmışım Boşa geçiyor ömrüm, boşa yanmışım Kapandım içime, uzak’a dalmışım Eser ki Deli poyraz, yele düşmüşüm... Kanu revan olur, akar göz yaşlarım Ne den beyaza döndün, siyah saçlarım Sil baştan, bir daha der, baştan başlarım Menzile varamadım dile düşmüşüm... Feryat edip yanmayasın, deli gönül Karanlık bir bahtımış, aldığın ödül Aç toprağını git, mezarına gömül Kurra çektim, azrail ile düşmüşüm... Servet Akdemir |