AMELİYAT (Günü)
Saat tam on...
Giyinmem için verdiler bir önlük, Masamın üzerinde duruyor günlük. Bir iki cümle karaladım, Belki bu son. Günahlarımla birlikte, Soyundum anadan üryan. Ve giyindim mavi bir kefen... Tekerlekli bir sedye, Yatırdılar üstüne; Giderken utanıyorum herkesten. Dördüncü katta durdu asansör, Kocaman puntolarla: "Ameliyathane Girilmez" yazıyor. Her şey burada bitecek ya da başlayacak Korkmuyorum gülüm, Nasıl olsa var ölüm... Ne kadar soğuk burası,buz... İliklerime kadar üşüyorum. İki doz, Vurdular narkoz. Hayatım bir sinema şeridi, Göz kapaklarım bir ton şimdi. Boşluklara düşüyorum... Düşüyo...düşü...düşşş..şşşş |