Bir Damla (2)
Süzülüyorum gökyüzünden,
Bir yağmur damlasıyım ben. Gri bulutların arasından, Belki bir selam yeryüzüne, Karışıp gideceğim, Bir su birikintisine... Okyanus mu, göl mü? Farketmez... Çünkü her damla bir yolculuk eder, Kendi macerasına doğru, Rüzgar şekil veriyor bedenime, Kimi zaman hafif, kimi zaman sert, Hızlanıyorum; özgürüm gökyüzünde. Sonunda varıyorum yere, Toprağın kokusunu duyuyorum, Gömülüyorum derinlere, Ve işte, karışıyorum, Bir su birikintisine… Bütünleşiyoruz, iç içeyiz, Var mı ötesi bu halin? Artık biriz, Ağır ağır süzülüyoruz köklerine, Bir çiçeğin, bir ağacın, Can oluyoruz ona, Güzelliğe dönüşüyoruz sessizce. Ve döngü başlıyor yeniden, Gökyüzüne yükselmek üzere, Bir damlanın hatırasıyla... Sezer Türemen 10/11/2024 21:35 |