Adını bilmediğim birşeyler öldü içimde, cesetlerini arıyorum ama bulamıyorum.
Tek bir mezarda bile toplamaya razıyım içimdeki tüm ölenleri.
Yeter ki böyle darmadağınık, savruk bir halde saklanıp, en ücra köşelerde yüreğimi çürütmesinler.
Bu dağınıklık beni boğuyor.
Lütfen tanrım senden tek bir mezar istiyorum! Bana yardım et! Bulup defnedeyim o cenazelerin hepsini.
Sana söz veriyorum, hepsinin gassalı ben olup, yıkayıp, kefenleyip tüm katledilmiş duygularımın çenesini çatıp, tek bir mezara sığdıracagım.
Yardım et tanrım! Sorumluluklarım var, devam etmek zorundayım.
Ben sildim tüm dünyalıkları.
Burada mutlu olmak, sevmek sevilmek, yalnız kalmadan onunla bir yastıkta kocamak istemiyorum.
Ölüme gülümseyerek gitmeye niyet ettiklerimin ipini çoktan kestim.
Ben; sırf beni boğmasınlar, güç bela aldığım dikenler ile sarılı nefesimden etmesinler diye, kursağımda asılı kalan tüm hayallerimi kustum.
Yardım et tanrım
Sana söz veriyorum!Bana verdiğin şu ömrü bu saatten sonra kimse için ziyan edip, harcamayacağım.
Bir daha kalbim ses eder ise, o sese sağır olacağım.
Dile gelmeye niyetlense dilimi kendi ellerimle koparacağım.
Ayaklarım karşıdan çiçekli görünen o lanet yola girmeye kalkışırsa baltalayacak, ellerim bir ele uzanmak isterse, onları da zincire vuracağım.
Lütfen Tanrım yardım et!Ben bu hayata devam etmek zorundayım.
17.10.2024 Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)