okur, şiiri okurken kendini düşündü nedense,
onca kendine zulmü gideni azize sayıp,
sonra uykusuz gecelerin şiire dönüşmesini yaşamak gibi çözümler !
buldu mecburen ve sonra ve çok zamanlar sonra,
rüzgar dinmeye başlayınca kendine rastladı bir aynanın içinde,
o hala güzel ve ben belki bunca yoksulken elbet...

niyesi mi bunca yıl sonra usta,
temize çekmek belki, ayrılığın üzerinden kendimi...

ne güzeldi, eyvallah.

nasıl ki 2+2 = 5 ederse ( Razı'nın kulakları çınlasın :) )
2-1= 0 neden etmesin ki. '' elde var hüzün '' ''elde var hiç''
bazılarının varlığı herhangi bir değer ifade etmiyor demek ki.

sevgi ve sevilenin ölümsüzlüğü vurgusu kişiliğin sevgi ile iç içe nasıl geçtiğini gösteriyor aslında.

matematiksel kavramlar her zaman doğruyu söylemiyormuş
bu vesile ile öğrenmiş olduk. hayatın yanıltıcı etkileri ve belki de insan ilişkilerindeki karmaşıklık işte.

o bir aslında o birini temsil ediyordu.
o bir aslında yoklukla varlığı dengeleyen kişinin ta kendisiydi.

kaybolmuşlar ve kalmışlar, bulamadıkları için geri dönemeyenler ..
iki varlık birbirine ne kadar da bağlı.

aşkın bölünemezliğinde birinin yokluğu diğerinin anlamını yitirdiğini gösteriyor.
sevgi sonsuz bir inancı ortaya koyar. ancak sevilenin fiziksel yokluğu bu inancı sarsan bir durum olarak karşımıza çıkıyor.

ne diyelim ki,
bir Eyvallahtan başka :)