Ve vakit ayrılığı gösteriyor Müzeyyen
Ne beş kaldı ne de beş geçti üzerinden
Tam o andayız
Ayağımı attım eşikten
Geçip gideceğim senden bizden
En çokta kendimden
Durup durup başa sardığım
O kahrolası ezgilerden
İçimi sarmalayan dışa taşan
Buram buram anadoluluktan
Ne eksen yetişir dedikleri toprağında
Her hasat keder biçtiğim yüreğimden
Sefalete esir bıraktığım göğsümden
Diriliğini hamallıkla bitirdiğim gençliğimden
Anla işte Müzeyyen anla her şeyden
Ve vakit ayrılığı gösteriyor Müzeyyen
Ne beş kaldı ne de beş geçti üzerinden
Çeneye vurup ıskalar diye düşünme içinden
Vakit tutsak ellerimde
Onun kadar zalim değilim elbette
Ne pranga vurdum ne de hapsettim içinde
Kalan giden gelen her şey tükendi bende
Ne ben kaldım ben gibi
Ne sen kaldın içimdeki sen gibi