Zor iştir unutmak.
Unutamazsın...
Özlersin... Varlığını öldürürsün. Benliğini, aklını,zihnini, bitirirsin. Karabasan’lar gibi Kendi üzerine Çöker’sin. Boş verirsin hayatı... Saçmalamaya başlarsın. Eğilir Kendi ayaklarına kapanır’sın. Yere batar dünyan. Göğsünde çokça kırıklar oluşur. Acıyı kapalı gişe oynarsın. Kendine yalanlar söyler Avunur’sun. Sürekli avutursun kendini... Hevesler’in, hayallerin,kavuşmalar’ın... Karanlık ve sisli olur. İçinin kıyıları parçalanır... Umutların uçurum olur. Cevapsız sualler, cevapsız çağrılar, Cevapsız kavgalar, cevapsız direnişler... Bir sorgu’dan öteki sorgu’ya... Bir ayaz’dan öteki ayaz’a... Bir kıştan öteki kışa... Savrulur gidersin. Canın çıkıncaya kadar. B__T_✍️ |