EYLÜL ( 199.)
Eylül de doğmuşum güz çocuğuyum
Bilinmeyen yolculuğa bütün umudum Her zaman duygularıma yenik düştüm Yüreğime eylülün gamlı gölgesi düştü Saçlarıma yağdı mevsimsiz karlar Baharlar sana güz bana düştü Ruhumu okşayan naif bir sestin Dillerin tutuldu söz bana düştü Aşığı yaşatan düştüğü nardır Bülbülü ağlatan o ahu zardır Mutluluğa giden yollar düçardır Yokuşlar banadı düz sana düştü Hiç acımadılar her gelen vurdu Sevdiklerim beni arkamdan vurdu Yaşanan acılar beni çok yordu Hasret hüküm vermiş yar ayrı düştü Yıkılmış dökülmüş bir viraneyim Yolunu kaybetmiş bir divaneyim He eylül umutla beklemekteyim Kendi iç dünyamdan bir yıldız düştü Fatma Ayten Özgün |