Aşk Kırmızı
Karanlık bir kaosta belirdi
Küçük sarı bir ışık huzmesi Savaştıkça karanlığa karşı Çoğaldı, çoğaldı kırmızılaştı Aşk oldu dillerde, yüreklerde kırmızı İşte, o gündür bugündür Yer döner, gök döner, canlar döner Döndükçe erer erenler kırmızı Gül neden sessiz kalır Üstüne konarken arı Kalp odalarını ısıtır da kırmızı Dudaklara ben düşer kan kırmızı Aşkın doğru yönü neresiydi Ne zaman doğru, diye bir yöne dönsem Zeytin ağaçlarının gölgesi arkama düşüyor Ben dönerim, gölgeler döner Sonra yönler anlamını yitirir Kavurur bedenimi kırmızı O an, düşlerimde demlerim kırmızı İçer, içer içerim kırmızı Baştan başa kırmızı bu topraklarda Zaman uyanırken uykusundan bir sır gibi Mor yeşil dağlar arasından Zeus Bu savaş hiç bitmeyecek, der gibi Bakar, bakar kırmızı Afrodit de denizin tam kucağında Nispet edercesine kışkırtıcılığını |