DELİ GÖNÜL
DELİ GÖNÜL
Coşmuş yine deli gönül Şarıl şarıl çağlıyordur! Gönül muhabbette anıl İçin için ağlıyordur! Yürek yanmış pâre pâre Elim ermez olmuş yâre Geçti vakit ki ne çâre Karaları bağlıyordur! Yitirdim yolu yoldaşı Bulunmaz derdime aşı Başa düşmüş can telâşı Bağrı başı dağlıyordur! Doldurmuşum dert küpünü Yutturdular can hapını Salben boynuma ipini Melek’ül mevt yağlıyordur! Ruhum Rabbimin destinde Cennete duhul kastında Varıp sıratın üstünde Canım gönül eğliyordur! Mevlâmızı bilmedik mi Öl dedi de ölmedik mi Zaten ondan gelmedik mi Beden toprak sağlıyordur! Murat Kahraman Murâdî 08.10.2024/İst. |
Sonsuz saygılarımla