Sesim var ama sustuğumdan,
Sözlerim var ama duyulmadığından,
Haykırsam da sessizdir çığlıklarım,
Duyulmuyor kalbimin yankısı,
Beni yutuyor, karanlık yalnızlıklarım.

Sakladığım bir dil var içimde,
Anlatılmayan hikâyeler, gizli cümleler,
Hangi söze sığar bu boşluk?
Hangi insan dokunur kalbime?
Kim görür içimdeki kırık dökük aynaları?
Kim anlar dağılmış ruhumun yankısını?

Ben, kelimelerle değil de,
Gözlerimle anlatırım aslında,
Bir bakışımda milyonlarca anlam,
Bir susuşumda binlerce yara var.
Ama anlamaz kimse, hiç bakmaz ki derine,
Görmez ki içimdeki karanlık serabı.

Ne sevdamı taşıyacak bir omuz bulurum,
Ne de hayalimi paylaşacak bir düş.
Yalnızca ben varım, kendi ıssızlığımda,
Herkes benden uzak, ben de onlardan.
Kendimi ifade edememek değil bu,
Beni anlayacak insanı bulamayışım,
Bir kayboluş, bir arayışın yitik anlamı.