Gün, dizlerimde uyumakta şimdi..
Gecenin setriyle
ve dahi gözlerimin seyriyle
meftûnum Cân !

Zerrelerin suâl ile meşgûl olduğu demdir bugün .
Doluların boşa düştüğü,
boşların dolduğu gündür ..

Ve Cân !
Sükûtumun yıldönümünde,
yine harflerime oruç tuttururken dil/im,
aynaların aksiyle
susuyorum sana !
Sakın ola düşme derdine derdimin !
Yegâne kandilimdir yaktığın gönül ..
Adımı adınla an/sana diyemem .. ki her seher ayyuka çıkan duâlara asarım kendimi
ve cümle hiçliği ..

De Cân !
İlmek ilmek
örülenin sağlamlığından
şüphen mi var?
Şaşkınlığın , korkun , ümitsizliğin mi var ?
Hırçınlığın bundan mıdır ?

An , hızlı adımlarla
terketmekte bizi ..
Sen gibi ..

Gün , geceyi örtünmekte şimdi ,düşünceler cümleleri..
Satırlara düşen harfler incinmesin diye susuyorum ..

Ve Cân !
Hay ’dan gelen
Hû’ya gider ..

/.

Nâz Revâ Nur