* ’ Gel ’ deseydin *
* Hazan yaprakları gibi dökülürdüm yollara *
* Atardım bir yana buruk şarkılarımı *
* Seninle dolu şiirler yazardım yeniden *

Bilmediğim tatmadığım duygularda bir mevsim
Bölük pörçük seviler silindi gözlerimden
Gittin diye... bak yine sonbahar
Her mevsim yeni umutlar dolsa da yüreğime
Bitirdim içimde bekleyiş istasyonlarını
Bir terketmeyen gözlerimi
Senin hasretindi işte
Seyrettiğim aynalarda

Öylesine
Doluydu ki içimde bitmeyen umutların
Düşünemiyordum bile
Gökyüzündeki bulutların tutulamayacağını
Hissetmiyordum, gecenin kuru, kupkuru ayazını
Ne gözyaşlarımın sıcaklığını
Ne de ayrılığın yakan güneşini
Şimdi ise savurucu bir rüzgar esiyor
Gönlümün akşamlarında
Sararmış yapraklar gibi savruluyorum
Yağmurlar süzülüyor camlardan
Üşüyor yanaklarım, titrek dudaklarımda
Bir hüzzam şarkı uğulduyor

Hayal dünyama dalıyorum
Bir sis perdesi
Sonra donuklaşıyor
Belleğimdeki görüntüler
Soluyor gülüşlerim dudaklarımda
... Ve pranga mahkumları yorgunluğunda
Düşüncelerimdesin
Bense
Bir darağacında çivilenmiş
Umutlarım
İlk ışığında sabahlarımın
Dayandım - dayandım mı ?
Yıllar değil, saatler uzunsa
Anılar harmanlanır yitik zamana
Bitmeyen nöbetleri tutan ben
İlk kurşun yüreğimde sancılanır
Bakarım/ki ... bir mucize
Güneş, yakında doğar !!!

Günay Koçak

7. 10. 2024