ağacı ormana mı bırakmak
ormanı ağaca mı
özgür
düşünmeli insanlar

düşünceler
gidip gelsinler
nefes nefese
şu günler
kurşun vızıltıları ıslık çalıyorlar
benzemiyorlar hiçbir sese
cephe çok
mazlum çok
zulüm çok
devreden pi sayısı gibi
abartılar yıl be yıl
palazlanan servetler
sanki ölüme zorunlu bir çağrısı gibi yoksulun
ne yazık
ne yazık
taşlarda patlayan mermi çekirdekleri

para çok
para bitmez kimilerinde
harcayın bre
alın terinden düşmedikçe yere
namussuz can düşmanlarının burnu kör
almazlar sası kan kokusunu
cephane altında puşt gülümsemeler
çapraz kuşak sıcak
kardeşlerin bile gözü dönmüş birbirine
kin sarartmış suratları dişler kirli keskin

sol göğüste bir ağrı düşünenin düşüncelerinde
insan olan anlar mı demeli
ne demeli ne dememeli
nice ki insanlığın dölü
ister sağ
ister ölü
yurt edinmişse bilmem hangi kıtadaki hangi memleketi
hangi kaçkınıysa hangi bir yerinde evrenin
deli mi yok her devirde kullanacak cebiri

ve erkeği
ve kadını
aklın yittiği yeri belleyip bulmak
anlamak gerek denir
dinlemek gerek birbirini
kaç binlerce yılın düşünürleri

12 ekim 2008 Denizli