GELMİŞİM SONA
Dizlerim yürümez, dermanım yoktur.
Ben bende değilim, gülmüyor yüzüm. Yürek parça, parça, gözde fer yoktur. Kırıldı tellerim, çalmıyor sazım. Bir nefeste geçti, şu koca ömür. Şu can azaptadır, yavaştan ölür. Elbet bir gün azrail, canımı alır. Önceden yazılmış, bu kara yazım. Mutluluk uzaktır, elim varmıyor. Gençlik bir dem’ imiş, aklım ermiyor. Geçti o güzel günler, geri gelmiyor. Çaresizim artık, yanıyor özüm. Seher vakti dalarım, maziye şöyle. Artık boş geliyor, şu dünya bana. Ah çekip dertlerle, gelmişim sona. Maziyi andıkça, donuyor kanım. Artık ağlasam, gülsem ne fayda. Ne insaf merhamet, kalmadı yarda. Şu yürek parem bak, yanıyor korda. Son demlerdeyim, geliyor sonum.. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |