* Aslında ağlamak bize göre değildi *
* Hep aynı masal içimizdeki *
* Hep aynı mevsim *
* Sen gittin gideli ağlar *
* İçindeki hasreti ile *
* Duvardaki resim *

Gel artık !
Bir isli özlemsin ruhumda
Çığ gibi büyüyen
Gözlerime bakan siyah-beyaz resimde
Tek ilhamım, gönül bağım, sultanım

Hatıralar sokağında gözlerin bak karşımda
Hasret biriktirdim fırtınalı gecelerden
Kurumuş dudağımda
Her gün çaresizliğimi haykırdım cama
Kalbin duyar koşarsın belki
Aldırmıyorum gecelerdeki gama
Mavi kanatlı kuşlarla
Mektuplar saldım sana
Fırtınalı geceden, bana doğmayan güneş’ten
Sabrımı hep içimde sakladım
Gözlerimde büyüttüğüm
Umutlarımı gelip bulasın diye

Damarlarımda gezer, bir yakıcı hasret şimdi
Her nefeste yokluğunla katlanır acılarım
Sararmış yaralar açılıyor yüreğimde
Tesellisi gözlerin olan
İsyan ediyorum bütün ayrılıklara
Sensiz sabahlarda defalarca ölüyorum
Prangalı mektuplar vuruyor kıyılarıma
Siyah bir gül, hüzne gömülüyor yine
Gecenin ortasında , feryada bükülüyor
Mor baharlar sarı eylüllerle kalıyor
Sensizliğe alışamadan şiirlerim
Gözlerime sürme diye adını çekiyorum

Günay Koçak

3.10. 2024