Boşunadır...Sevenler ayrı düşermiş sevdiğim İki elim iki yanıma düşünce anladım Ölüm mutluluktan daha yakınmış meğer Parktaki yaşlı adamı görünce anladım Kolay değilmiş bahtiyarlık İhtiyarlığa yakın buluyormuş insanı O yaşlı adam söyledi ‘Mutsuz geçti ömrüm, şimdi anladım ki; Düzenli nefes almakmış mutluluk.’ dedi… Ve ekledi, ‘Kıymetini bil aldığın nefesin, O senin tek yârin…’ *** Geçmiş kanıyor ellerimde Lekesi geçmiyor sevdiğim, Eğreti bir fistan giyinmiş gibiyim Bana hiç yakışmıyor… Kederi sürdüm dudaklarıma sustum Sustum... Sevmek, acı çekmekle eş anlamlıysa herşeyim ‘Ben seni gerçekten sevdim’ diyebileceğim kadar çektim Çektim ettiklerini sineye Pustum / kendime / küstüm ‘Bedenin senin olsun, ruhun benim…’ diyemedim Hiçbir acı, Ve hiçbir acı sevdiğim, Neşteri histeri düşlere sürmüyor Kan kokusu bile genzimi böyle kesmiyor İntihar dostu bir hayat duruyor eşiğimde de Gel gör ki, elim ipe varmıyor… Aslolan nefes almak diyorlar ama bilmiyorlar Nefes almak; içime çekmektir seni Sensiz alınan nefes, yaşama yapılan ihanettir Kalitesini düşürmektir, Yitirmektir esasını yaşamın Yaşamak bu şekil de, ölümü dürtmektir… Başıma beladır şimdi gözlerin Görmediğim kadar uzak ve derin Ve sevdiğim, Ve sevdiğim ellerin Üşüyen yanaklarımın hasretliği ellerin Ellerin benim en sevdiğim… Sevmek seni, sabahın seheri gibi tertemiz hislerle Serin suların serpilmesidir Temmuz’da yüzüme Papatyadır bahar da, uğurböceğidir Yemyeşil bahçedir, inci mercan kolyedir Deniz aşırı fersah fersah uzak bir ülkedir Mülkiyeti sendedir sevmenin Bazen göz de, bazen histedir… Ve yaşamak; Avuçlamandır yanaklarımı, Gözlerinle öpmendir gözlerimi Beslemek sana dair umutları, köklerine su vererek Toprağın emmesini izleyerek Heceleyerek ismini ve her heceyi sindirerek Kökünden kavramaktır seni Severek, sevilmeyi umarak Uyanmak Uyanmak Uyanmaktır yaşamak! … Mutluluk, senli bir hayata takılan broştur Cefası da tacım, zehr-i balım, sevdalım Dalım, canına yandığım Şimdi kırıldı kolum Kırıldı kanadım. Iradı yolum Ve sevdiğim Ve sevdiğim kalmadı bu hayatta muradım… /Uzarken ellerim, kulağım kirişte Ölümü özledim anne Yaşamak isterken delice! / Boşunadır şair, özlemek boşunadır… Onsuz yaşarken Ten de tin aramak boşunadır Almak nefesi ütopik varsayımlarla Yaşıyormuş gibi yapmak boşunadır Sevdiğim kapat gözlerimi artık Ertelemek ölümümü boşunadır Yan yakıl, yıkılma sakın Kendini sakın… Boşunadır Boşu boşunadır vuslatına nail olmadan yaşamak… Yaşamak bana artık haramdır… Burcu Bir |