Sevdaya libas diktim, dikişleri söküldü
Ne bir kez yüzüm güldü ne gözyaşım döküldü.

SEVDAYA LİBAS DİKTİM / HEP BU YÜZDEN


Gönül gözüm kör oldu su kaynadı ahımdan
İçimde ne yangınlar hortladı hep bu yüzden.
Çitlerle çevirdiğim gönül güzargahımdan
Nice kara koyunlar atladı hep bu yüzden.


Evvelden neşeliydim gönlü fıkır fıkırdım
Sevdamın yollarında gezen ayağı kırdım
Gidenlerin ardından çok ağlayıp hıçkırdım
Sabır taşım kaç kere çatladı hep bu yüzden.


Taşıdığım heybede ne bulgur var ne pirinç
Tüm hasreti yüklenip gamla götürdü bu vinç
Çuvaldızdı umudum, iğneyle gezdi sevinç
Mutluluğun balonu patladı hep bu yüzden.


Hüznüyle kırış kırış yüzümün her tarafı
Çile tezgahlarıma sessizlik kurdu rafı
Bir kere duyulmadı kalbimin itirafı
Acım kendi kendini katladı hep bu yüzden.


Giydiğim her giysiye hasretle bulaştı kir
Yüzbinlerce yüreğe borçlu çıktı şu fakir
Zülümle nikahlanıp aklımdan kaçtı fikir
Düşlerim gerçekleri şutladı hep bu yüzden.


Şuursuzca istedim: Sevgi - saygı uyumu
Ruhumdaki bahçeye fitne attı tohumu
Rüzgarlar esip durdu söndü sadakat mumu
Gözümü gözyaşlarım kutladı hep bu yüzden.


Sevdaya libas diktim, yüzü geçti astarı
Göğsüm gizli sandıkla kaybetti anahtarı
Yayıldı günden güne kimsesizlik mantarı
Gönlümü yaban eller kitledi hep bu yüzden.


ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
11.2001