Göçecek Yer Kalmadı
Benden sana bir veda çıkmaz
Bakışlarından öpemediysem ve yanaşamadıysam gülümsemelerinin kıyısına Başın hiç yük olmamıştı omuzlarıma Hem eşiğimde zakkumlar ekili Reyhanlar seremem ayaklarına Vaatlerimin ömrü şafağa kadar Vurgun yiyebilirim her an basılabilir iyi niyetlerim Bir kör bıçak zaman nefesimde kıyam Nefesim dağları tartan pamuk ipliği Göçecek yer kalmadı kendimizde Damarlarım bir yangını bir duayı taşıyor Bir savaşa müebbetim üstelik bir yanımda bana saldırıyor Bir savaş ki ne öldüm ne kaldım Kılıcımla yontuyorum kendimi Erteliyorum kekik kokulu saçlarına Sözlerin içilecek kadar duru olsun yeter ki Ellerin kelepçelesin beni hayata Şu tepenin ötesi ebemkuşağı Çılgın bir rüzgar koşturup duruyor vadide Terkisine atla kalbimin Buralarda göçecek yer kalmadı |