Elbistan’lı Kalp Kent Şairi
Sait Hoca’ya…
Erdi yamana gül yüzlü gönül Üç kinayeli “K” demişti eşin tarafından baban -Kork/ma Söndü gün Sıyırdı geçti sol memenden dokuzluk- Kandiller yanmazdı merdiven altı şiir puntolarında Maraş Uyandı sabahın ölüm zamanı Maraş Dokuz tekmil köyün ağası Baban Haritadan içerdi ayranı Öyle soğuk Öyle nemrud Sarıldın ana gömütüne Sıcaktı Kan sıcak Bakir ölümcül yaşam tahtasında Mermer bir lahitti kalp kent Alfabeden “Telli” Anadolu’dan “Arif” Kazıdı kafiyede derdi Ahmet derdi işte Çoğu hep fakirlik Hep sofada sevdaya ölümlük Bilmedin ağır sanat salonlarında Ezbersiz şiirin okunurken Nişan-ı ekber aldığını -Kork/ma Söndü gün Sıyırdı geçti sol memenden dokuzluk- Cumba saraydır şimdi Dost yüzün Muhakkak ama muhakkak Mahlasında Atlı koşuyor tozarak hasreti Sen Ey bu kentin kır saçlı şairi; Düşün Cihan tekmil Bir olsa Solumaz nefesim Bir tek çayına... *6 Şubat depreminde yitirdiğimiz şair büyüğümüz Sait Açıkgöz anısına… |
Bir yazıda, anlatıyı (roman-hikaye-makle-şiir) vs okurken öğrenmek en çok değer verdiğim özelliktir.
Bu öğrenme çabası şiirde de böyle; konusuyla, özüyle, imgeleriyle, teknik biçimiyle beslenmek şiirde varlık nedenlerimdendir.
Severek, beğenerek ve örnek alarak okuduğum kavi kaleme selam olsun.
Saygılarımda.
Güney tarafından 24.9.2024 13:40:34 zamanında düzenlenmiştir.