SON KEZbir gün son kez adımlarımla döveceğim kaldırımları son kez olduğunu bilmeden üzerimdeki ağırlığın altında ezilirim kaldırımlar gibi bölük pörçük taşlar gibi her bir parçasında ayrı apayrı ağrılar peydahlanır adımlarım doğumla ölümü aynı anda aynı solda doğum sancısı çeken ağrılar aynı sağda ölümü kefenler kaldırımdır ağrımı çeken ben en çok kaldırımları döverken hafifliyorum ağırlaşıyorum ardımda bırakıyorum tüm çıplaklığıyla soluksuz kefenleri cansız düşleri bir gün o ‘ umudun kaldırımlarında aynı adımlarla aynı ağrılı düşlerin kefenine adımlarını koyacaksın son kez ardına bakamadan soluğunda dolanacağım son kez son olduğunu bilmeden Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |