MânâGecenin nazlı mahı semâda döner, Süzülür nur olup yüreğe iner. Goncalar ıtır saçar seheri iter, Ferhat’ın feryadı bir dağa siner. Lâleler şahittir, gül olur her söz, Dilimde hüsnüne yakılan bir köz. Seni her gün görür bu mübarek göz, Sensiz karanlıktır dünya, ey sevgöz! Zülfi siyahın gölge serer bu hâna, Şem‘a döner kalbim sana gül râna. Ey mehtap, naz etme, hayâli cânım, Ömrüm adanmıştır hem sana hem cihana. Vesselam.... |