EYLÜL MASUMİYETİNİ ÇALDILAR
Korkuyla harmanlanmış gecenin sessizliğinde
Ölümle yaşam arasında bir yerde Terkedilmiş tren garının örümcek yuvası peronunda Hiç gelmeyecek o treni beklerken Bir yaprak düştü ağaçtan yüreğime çarparak Kaldırımlardan sızan kızıl kana Ben miydim o kanın sahibi Ya da sahibinin faili Bilmiyorum Elimde kırmızıya çalan bir bardak hüzün Her yudumu boğazımda acı bir düğüm Belki de oydu kaldırımda gördüğüm Aklımda sorular, yüreğimde kör düğüm. Genç fidanları kırdılar Narinliğine aldırmadan hoyrat elleriyle günahkar Bakışlı hoyrat canavarlar Hiç acımadılar Beni hayata bağlayan tek şeyi aldılar Çocukluğumdan kalan eylül masumiyetini çaldılar DURAN ATİK |