YILLARIN ÖYKÜSÜ
Kaç mevsim sensiz geçti.
Bu kaçıncı bahar nerde kaldı geçen yanlız umutlar ve sineye çekilen yanlızlık öyküm. Yüreğime sanki kilit vurulmuş içinde sen mapusluk. Ne zaman bitecek bu hasret ne zaman bitecek bu özlem. Bir sonbahar yaprağına benziyor benzin soluyor hesapsızca. Yollarında kayboldu yılların öyküsü. Ve karanlığa gömülen naçiz bedenim. Bırak artık git diyor yalan dünyanın şehvetini. Bırak ayazında koksun sabahın buram buram. Karanlığa esir olmuş aydınlık günlerim. Ve pencereme konan vefasız sümbülün umutsuz bakışı. Birgün daha geçti ömrümün sükutunda hazin yanlızlığım. Süzülüyor benzimde adını koyamadığım amansız gözyaşım. Yorgun bedenim, acımasız gecem ve yasta olan tükenmiş gündüzüm. Ve geceye bir nokta koyan yorgun ömrüm. Gençliğine veda etmiş gül kokulu bedenine hasret. |