MEĞER BENDE İMİŞ
MEĞER BENDE İMİŞ
Yusuf gibi kuyular ararken Meğer ben kendi kuyumda imişim Beklerken bir Yakup Meğer kendi kendime Yakup imişim Bizkurlari çölleri aradim Nefes almak için aradığım hirâ, Meğer benden bana yakın Göğüs kafesimin içindeymiş Susuz çöllerde derya ararken Meğer ruhum yunus denen bedende imiş Bir el bekledim bedenden çıkmak için Kendi kendime el vermek istedim Meğer galu- beladan verilmiş el Aldım eli verdim eli hira’mda yunus’um da yakub’umda meğer bende imiş |