"seher yıldızı ayırdı bizi,
perişan eyledi dost hepimizi..."

bu türküyü ne zaman dinlesem,
kalbim paramparça olur!..
kollarım iki yana düşer,
yaşama sevincim kaybolur!..

ne gözlerimin feri kalır,
ne dizlerimin dermanı!..
başkası için bir aşk hikâyesi olsa da bu türkü,
benim için ölüm fermanı!..

ah kuzum,
güzel kuzum!..
sen kara toprakta yatarken,
ben nicedir uykusuzum!..

sensiz ben bir viraneyim,
sensiz ben bir hiç!..
güzele her şey yakışır da,
kefen hariç!..

gencecik yaşta,
gencecik yaşta acelen neydi?
saçına ak düşeydi hele,
dizine ağrı ineydi!..

tül perdesine sarılıp,
gelin oldum dediğin günler geliyor aklıma,
şimdi ben sana nasıl öldü diyeyim?
öğretmen olunca çocuklara barışı anlatacaktın ah,
anne olunca beni anlayacaktın!..
ah benim bahtı karam,
ben camı tıklatmanı beklerken bir akşam,
sen kalbime çivi çaktın!..

gözyaşı dökmediğim,
adını anmadığım bir gün yok!..
kanlı elbiseni gördüm ya,
kırmızı da giymem ben artık...
bundan böyle benim için,
bayram yok Seher’im,
düğün yok!..