Küstürmeyin soldurmayın öldürmeyinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Durma çocuk koş, bulutlar seni bekler...
Masum yürekler, minik eller, gökyüzüne uzanır Bulutları yakalamak isterler Umutla parlar gözleri, coşkuyla büyür hayalleri Neden bu kadar erken söner ışıkları? Neden bu kadar erken solar baharları? Pırıl pırıl gülüşlerle, şarkılar söylerken Savaşın gölgesi düşer üzerlerine Açlığın pençesi yapışır minik bedenlerine Hastalıklar çalar kapılarını Kim silecek bu masum gözyaşlarını? Oysa, umudun fırçasını tutmalı elleri Sevginin, barışın, mutluluğun Yere-göğe aydınlığın resmini çizmeliler Geleceğin dünyasını düşürmeliler tuvale. Kuş olup uçmalılar mavi gökyüzünde Kırlarda çiçek olup açmalılar Yağmur olup yağmalılar çorak topraklara Karanlık geceleri yıldızlar gibi aydınlatmalılar. Geleceğin çiçekleri solmasın Çocukların gülüşleri eksik olmasın diye Barışın, sevginin, umudun tohumlarını ekmeliyiz yeryüzüne Hep birlikte onları kucaklayıp Sımsıkı sarılmalıyız Ve avazımız çıktığı kadar haykırmalıyız Çocuklar ölmesin diye. |