Duvardaki Resimler
Duvara bakıyorum, duvar bana bakıyor
İki damla duvardan yanağıma akıyor Gülümsüyor tüm yüzler, sanki ölmemiş gibi Yahut fani dünyaya asla gelmemiş gibi Usul usul bir buğu gözlerime düşüyor Bütün eller uzakta, avuçlarım üşüyor Kimi yaşlı kimi genç; genç yaşlının babası Hala dumanı tüten köşede kar sobası Birbirine gülüyor yarım yırtık iki baş Anlıyorum esvaptan; bir bacı bir de gardaş Kimi hala parlıyor kiminin rengi solmuş Bilmiyoruz hayatta onlar için ne olmuş Duvardaki resimler; saatler durmuş orda Sanki ecele karşı bir pusu kurmuş orda Ne nefes var ne de ses; dünyadan azat olmuş Karışmış kâinata her biri sanat olmuş Bir tefekkür anında, ‘işte hayat diyorum’ Resimlerin peşinden yürüyüp gidiyorum |