Onun boyu bir seksen beş
Kilosu yüz on beş
Çok yemiş
Çok içmiş
İyi beslenmiş
Bu boy bu kilo
Az bile ona

Benim boyum bir altmış dokuz
Kilom tek altmış dokuz
Anam az yedirmiş
Az içirmiş
İyi besleyememiş
Bu boy bu kilo
Çok bile bana

Saynur hanım da diyor bana
Yapma adamım yapma
Hep fakir fukara edebiyatı
Hep ajitasyon
Böyle kara kara yazılarla
Bize duygu sömürüsü satma

Asıl sen yapma Saynur Hanım
Ne fakirlik edebiyatı
Ne ajitasyon
Ne duygu sömürüsü
Sen de o lümpenler gibi
Gerçeklere at gözlüğü takma

Ben lastik pabuç giyerdim
Altı delik üstü deşik
Küçük çocuk ayaklarım
Her yağmurda ıslandı

Sen deri bot giymişsin
İçi yünlü pamuklu
Nazik ayakların hep kuru
Islaklık nedir bilmemişsin

Senin başın arı
Eksen diksen içinde
Renk renk güller biter
O dikensiz gül bahçende
Bülbüller şakıyıp öter

Benim başım dumanlı
Bitse bitse içinde
Karaçalı biter
O dikenli pıtraklı yerde
Ötse ötse kargalar öter

Benim pabuçlarım neden delik
Dizim dirseğim yırtık
Giysilerim neden eski püskü
Onun boynunda kravat
Ayaklarında makosen
Onun her şeyi neden yepyeni

Ben yırtık pırtık
O gıcır mı gıcır
Bende eşek arabası bile yok
Onda Audi Kadillak
O aksın gitsin düz ovalarda
Ben yürüyeyim taşlı çakıllı yollarda
Ben utana sıkıla
O kasıla kasıla
Bu mu yani

Enseyi karartma
Bağırma çağırma
İsyan etme
Razı ol kaderine
Yaşa git işte
Bana bunu mu diyorsun

Hani hak hukuk adalet
Hani eşitlik
Ve de kardeşlik
Yapma kızım yapma
Çünkü yok öyle bir dünya

Tevfik Tekmen Eylül Başı/Koruköy