Hep yama/Hep yaraŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Arsız bir yürekti seni seven
Sevilmediğini bile bile...
Ardından
Kapılara vurmayacağım başımı Seslenmeyeceğim gecelere Kahretsin’sevmiyor beni’ Demeyeceğim.. Bir hıçkırık gibi anıları Boğazımda biriktireceğim… Sonbahar sarmalayacak senden sonra beni Daha olgunlaşmadan düşüverecek umut Takatı kalmamış kuru dallarımdan Belli,unutamıyorum… Bir sürü anıyı sanki İp eğirir gibi eğiriyorum Üzerine keşkeler yığılmış yüreğime Ne olursa olsun Ne kadar azalsam da azalayım Şükretmeyi öğretmiş bana hayat Kahretsin… Zor dayanıyorum ama yapamıyorum Gözümde yaşlar Başımda o ansız sonbahar Kalbimde ahlarla biriktirdiğim yıllar İçimde kıvılcım rengi keder Ayaklarım kan-revan Belli,unutamıyorum… Bir gün geçersen kapımdan Sormayacaksın beni biliyorum ‘O’ istedi diyorsun, duyuyorum… Ah Bir bilsen,bir anlasan Sana bu kalp kör kütük pişman Nasıl mı yaşıyorum gel bir de bana sor Ardından takındığım Bu gülüşler hep yama aslında Hep yara... |
Ayaklarım kan-revan
bazen iki dize koca şiiri gölgede bırakır..okuyan kendini bulduğu yerde şiiri bulduğunu sanır
beğenerek okudum
saygılar