Memleket memleket kokmazsa dağ, taş, toprak
Kuzular otlamazsa yaylalarında
Ormanlarında sincaplar koşmazsa
Çiçek açmazsa gelincikler, papatyalar
Orman incinir, dağ incinir
Vadilerinde nehirler çağlamazsa
Susuz kalırsa yaz, bahar, kış toprak
Yayla incinir, vadi incinir çöl incinir

Sırtlanlar asaleti kuşanmışsa
Kuşlara uçmak yasaklanmışsa
Musa’nın asasına sarılıyorsa
Alev denizinde çocuklar
Masumiyet iğfal ediliyorsa her gün
Medet çığlıkları dolduruyorsa
İsa’nın kâsesini
Ebu cehiller taşıyorsa
Muhammed’in sancağını
Merhamet incinir, can incinir, çağ incinir

Aldığın her bir nefeste
Ciğerlerin alev almıyorsa eğer
Bülbüller suskun vicdanlar dilsizse
Güller kanıyorken iğil iğil
Nefes incinir, dil incinir, ses incinir

Çaresizliğin sızısı düşer burnunun direğine
Balığın hayali akvaryum değildir elbet
Koca bir okyonus birikir gözlerinin içine
Hiçliğin içindeki hiç kimse
Kurtlanmış meyve gibi düşer toprağa
Toprak incinir, dal incinir, Hâl incinir

03 Eylül 2024
Abdurrahman Güleç