EVDE ÖLÜ BULUNMAKTAN KORKARIM
Dünüm sisli, yarınlarım karanlık;
Heves geniş icraatlarım yarım. Motor arızalı ölüm bir anlık; Hava soluduğum sürece varım, Evde ölü bulunmaktan korkarım! Yaşlanmakta zamanın da var payı, Her nefes azalır ömürde sayı… Dizler artık çıkamıyor rampayı, Tükenen bedene hep isyankârım, Evde ölü bulunmaktan korkarım! Hasret kaldıklarım dinmeyen sızım, Sönük gezer gökyüzünde yıldızım. Kalabalık içinde de yalnızım! Mevsimi şaşırmış şaşkın bir karım, Evde ölü bulunmaktan korkarım! Aynalar ak gösterdikçe saçımı, Yalnızlık ürpertir durur içimi. Ömür iki nefes, bir su içimi; Oysa eşim dostum var ise varım Evde ölü bulunmaktan korkarım! Yalnızlık, kalburla suyu taşımak; Zor bir şey bu yaşta yalnız yaşamak. Coşari tüm işin yara kaşımak… Yaşamayı bilmeyen bir sakarım, Evde ölü bulunmaktan korkarım! 30.08.2024/Samsun İbrahim COŞAR |
Oysa 18 li 20 li 30 lu yaşlarda ölümün adını dahi anmazdım. Demek ki bunlar vefasız takvimlerden çalınan günlerin sorgusu.
Tebrik ediyorum, manalı güzel bir şiir okuttunuz yine kaleminizden.
Sizinle hemşehri olmak ayni havayı solumak benim icin bir ayrıcalık. (Cok uzun seneler önce bir Samsun sehir içi belediye otobüsünde tanışmıştık sizinle ve bana o an kitabınızı hediye etmiştiniz. O kitabınız hala çok değerli benim için. O gün bugün de koskoca Samsun da bir daha hiç karşılaşmadık. )
Kaleminiz daim olsun.
Selam ve Saygılarımla...